Μολονότι η Λευκάδα φημίζεται κυρίως για τις υπέροχες παραλίες της και το καταπράσινο ανάγλυφό της, το μικρό αυτό νησί του Ιονίου πελάγους έχει να επιδείξει μιαν ακόμη ξεχωριστή πλευρά του για όποιον θέλει να το εξερευνήσει.

 Δεν θα αναφερθώ σε κάποιο μέρος της λευκαδίτικης υπαίθρου ή σε κάποιο ορεινό μονοπάτι. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Αρκεί μια βόλτα στα γραφικά στενά σοκάκια της παλαιάς Λευκάδας, τα οποία μπορείς, κατά την άποψή μου, να σεργιανίσεις ιδανικά τις μεσημεριανές ή τις απογευματινές ώρες, τότες δηλαδή που επικρατεί περισσότερη ησυχία.

 Επειδή το σπίτι μου βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την παλαιά Λευκάδα, φροντίζω πολλές φορές να ξεμακραίνω της διαδρομής μου, μόνο και μόνο για να μυρίσω λίγο από το άρωμα μιας περασμένη εποχής που κρατούν ακόμη αυτά τα σπίτια. Τοίχοι με τσίγκινη επίστρωση, ξεθωριασμένα χρώματα στα παράθυρα, μαντεμένια και ενίοτε περίτεχνα κάγκελα στα μπαλκόνια συνθέτουν μια εικόνα γνήσιας επτανησιακής αρχιτεκτονικής που αντιστέκεται όσο μπορεί στη φθορά του χρόνου.

 Τα στενά της παλαιάς πόλης μπορεί εύκολα να αναζητήσει ο επισκέπτης αν ακολουθήσει τους κάθετους δρόμους που χωρίζουν τα μπαρ και τα εστιατόρια από της τέλος της κεντρικής αγοράς ή εναλλακτικά να περιπλανηθεί στα σοκάκια αριστερά και δεξιά αυτής.